پوزیتویسم/اثبات گرایی (POSIVIVISM)

 پوزیتیویسم، از POSITIVE به معنای  مثبت،و اثبات گرایی می‌باشد. واصطلاحی فلسفی است که بر اساس آن، تنها روش معتبر تحقیق و شناخت، روش علمی تجربی دانسته می‌شود. 

  اولین بار در تاریخ علوم، این اصطلاح را آگوست کنت فیلسوف و جامعه شناسی فرانسوی به کار برد.

آگوست کنت برای فکر شر 3 مرحله قایل بود:

نخست: مرحله الهی که علل پیدایش و وقوع حوادث به علل ماورایی و الهی نسبت داده می‌شود ؛

دوم: مرحله فلسفی که علت حوادث را در جوهر نامرئی و طبیعت اشیا مثل نیروهای مشاهده ناپذیر مادی و ذرات نادیدنی نهفته می دانست؛

سوم: مرحله علمی که به جای جستجو از چرایی پدیده‌ها به چگونگی پیدایش پدیده‌ها و روابط آنها با یکدیگر می‌پردازد؛ مرحله سوم را همان مرحله اثباتی و تحقیقی می‌دانست.

پوزیتیویسم، به سطح عالم و ظاهر عالم می پردازد وکاری به غیب وباطن عالم ندارد وبه نوعی در نحوه شناخت هستی تنها متکی به تجربه بشریست ونقش خداوند را در پرورش عالم منکر می گردد.به نوعی می توان پوزیتیویسم را نوعی کفرعلمی که منکر دریافت حقایق از طریق وحی ورسالت می باشد تعبیرکرد.