حضرت علی علیه السلام در نهج البلاغه فرمودند: «وَ إِنَّمَا سُمِّیتِ الشُّبْهَةُ شُبْهَةً لِأَنَّهَا تُشْبِهُ الْحَقَّ فَأَمَّا أَوْلِیاءُ اللَّهِ فَضِیاؤُهُمْ فی‌ها الْیقِینُ وَ دَلِیلُهُمْ سَمْتُ الْهُدَی وَ أَمَّا أَعْدَاءُ اللَّهِ فَدُعَاؤُهُمْ فی‌ها الضَّلَالُ وَ دَلِیلُهُمُ الْعَمَی فَمَا ینْجُو مِنَ الْمَوْتِ مَنْ خَافَهُ وَ لَا یعْطَی الْبَقَاءَ مَنْ أَحَبَّه؛ خطبه 38 نهج‌البلاغه»
اگر حق جدای از باطل نمایش داده شود، هرگز منزوی نمی‌شود
و اگر باطل به طور صریح نمایش داده شود، پیرو، پیدا نمی‌کند
ولی وقتی حق و باطل را مخلوط می‌کنند افرادی فریب می‌خورند و تابع این ها می‌شوند.
