در پاسخ به این سئوال از سخنان "پاره تن امام" - شهید مطهری - کمک گرفته می شود. ایشان معتقدند که در رابطه با مسئله عترت و حجیت آنها و حوادثی که در رابطه با آنها گذشت و ... سه گونه می توان عمل نمود:
الف) چون طرح مسئله عترت اختلاف برانگیز است و خصوصاً در شرایط فعلی جهان اسلام به وحدت و همدلی نیاز دارد، به جای تاکید برنقطه افتراقها و اختلافها، بر نقاط مشترک پا فشرده و از طرح مسائل اختلاف برانگیز احتراز نموده، و چون موضوع عترت و خصوصاً حوادث تاریخی در رابطه با ائمه(ع) از ورقهای مشکل ساز تاریخ اسلام است، باعث دوری تشیع از تسنن می شود، از این جهت از طرح مسئله عترت به نفع وحدت مسلمین خودداری شود؛
ب) چون ائمه معصومین (عترت) مفسرین واقعی دین هستند و عدول از آنها به هیچوجه ممکن نیست و اتفاقاً راه صلاح و فلاح دنیا و آخرت ما در تمسک به ائمه است، شیعه وظیفه دارد که هیچگاه از یاد ائمه غافل نشده و در هر کوی و برزن در همه اعصار از مظلومیتهای امامانش و اهل بیت بگوید. از این رو باید برجنبه های احساساتی مربوط به ائمه همیشه و همه جا پافشرد تا هم مظلومیت آنها و هم ظلم ظالمین هیچگاه فراموش نشود.
ج) دیدگاه سوم این است که نه مثل دیدگاه اول می توان به بهانه وحدت از عترت گذشت و نه مثل گروه دوم به بهانۀ دفاع از ائمه مسبب کینه توزیهای بین مسلمین و احیاناً آلت دست بیگانگان شویم، بلکه معقولترین و منطقی ترین شیوه این است که به جای تکیه برجنبه های احساسی احیاناً اختلاف برانگیز مربوط به عترت، ائمه و معصومین برای شیعه و غیر شیعه معرفی صحیح با پشتوانه استدلالی شود. در این دیدگاه باور براین است که حقانیت ائمه به قدری بالاست، که اگر با شیوۀ صحیح معرفی شوند، حتی مخالفین و منکرین نیز مجبورند در مقابل آنها تسلیم شوند، چه رسد به آنها که صرفاً براثر عدم شناخت و درک صحیح از شیعه و ائمه - علیهم السلام - به موضعگیری افتاده اند.
منبع: اینجا را کلیک کنید