فخر رازى خود از عالمان برجسته و شایسته اهل تسنن به شمار مىآید.صد سال از روزگار او مى گذرد، هنوز که هنوز است تفسیر وى براى عالمان دین جلوه داشته و جالب توجه است.در روزگار خود نیز از برترین دانشمندان آن روزگار قلمداد مى شده است.و از انصاف نباید گذشت که مایه هاى دانش او بسیار بالا و قابل تحسین است.نظر فخر رازى آنست که بسم اللَّه را جزء سوره مى داند، و از این رو مى گوید:
من هیچ نمازى از نمازهاى خود را بدون قرائت بسم اللَّه نمى خوانم.
و مى گوید: اگر بسم اللَّه را قرائت مى کنم دلیل دارم، و دلیل من آنست که بر اساس تحقیقى که داشته ام دریافته ام که،
على بن ابیطالب علیه السلام آن را در تمام نمازهاى خود قرائت مى کرده است. و آنگاه مىافزایدمن اتخذ علیاً اماماً فىدینه فقد استَمْسَکَ بالعروة الوثقى لا انفصام لها...هر کس که در دین خود على را به پیشوایى بپذیرد، و آنچه او مى کند پیشه خود سازد به ریسمان محکم حق آویخته است، ریسمانى که هرگز انفصام و بریدگى نخواهد یافت، و در آن سقوط وانحطاط نیز معنا ندارد.
