حقیقت امامت امام زمان از دیدگاه علامه طباطبایی

اینان به حقیقت معنای امامت پی نبرده اند؛ زیرا در بحث امامت روشن شد که وظیفه امام تنها بیان صوری معارف و راهنمایی ظاهری مردم نیست و امام چنانکه وظیفه راهنمائی صورت مردم را به عهده دارد همچنان ولایت و رهبری باطنی اعمال را به عهده دارد و اوست که حیات معنوی مردم را تنظیم می کند و حقایق اعمال را به سوی خدا سوق می دهد.

بدیهی است که حضور و غیبت جسمانی امام در این باب تأثیری ندارد و امام از راه باطن به نفوس و ارواح مردم اشراف و اتصال دارد، اگرچه از چشم جسمانی ایشان مستور است و وجودش پیوسته لازم است اگرچه موقع ظهور و اصلاح جهانیش تا کنون نرسیده است.

کتاب شیعه در اسلام-بخش اشکالی چند و پاسخ به آنها

غیبت از اسراراست...

عبداللّه بن فضل‌هاشمی‌ روایت کرده که از امام صادق (علیه‌السّلام) شنیدم می‌فرمود: «همانا برای «صاحب الامر» غیبتی تخلف ناپذیر است، به طوریکه اهل باطل در آن تردید می‌کنند.
عرض کردم: یابن رسول اللّه! چرا غیبت می‌کند؟
فرمود: به علّتی که به ما اجازه نداده‌اند آشکار سازیم.
عرض کردم: چه حکمتی در غیبت اوست؟
فرمود: همان حکمتی که در غیبت حجّتهای پیش از او بوده است، حکمت غیبت قائم بعد از آمدن خود او ظاهر می‌شود، چنانکه حکمت سوراخ کردن کشتی توسط خضر و کشتن آن بچه و تعمیر دیوار، برای حضرت موسی (علیه‌السّلام) ظاهر نگشت، مگر موقعی که خواستند از هم جدا شوند.» (انّ لصاحب هذا الامر غیبة لابدّ منها یرتاب فیها کلّ مبطل، فقلت: و لم جعلت فداک؟ قال: لامر لم یؤذن لنا فی کشفه لکم قلت. فما وجه الحکمة فی غیبته؟ قال وجه الحکمة فی غیبته وجه الحکمة فی غیبات من تقدّمه من حجج اللّه ـ تعالی ذکره ـ ان وجه الحکمة فی ذلک لا ینکشف الاّ بعد ظهوره کما لم ینکشف وجه الحکمة فیما آتاه الخضر (علیه‌السّلام) من خرق السفینة و قتل الغلام و اقامة الجدار لموسی (علیه‌السّلام) الی وقت افتراقهما)

منبع:صدوق، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۴۸۲

قال مولانا وسیدناومقتدانا وامامنا صاحب الزمان علیه السلام:وأما علّة ما وقع من الغیبة فإنَّ الله عزَّ وجلَّ یقول : « یا أیّها الّذین آمنوا لا تسئلوا عن أشیاء إن تبد لکم تسؤکم » إنَّه لم یکن لأحد من آبائی علیهم‌السلام إلّا وقد وقعت فی عنقه بیعة لطاغیة زمانه ، وإنّی أخرج حین أخرج ، ولا بیعة لأحد من الطواغیت فی عنقی.

منبع: کمال الدین شیخ صدوق

این تصویراشتباه است

او پشت به مانکرده است

ماپشت به او کرده ایم

ای داد....

اگر خواهان رشدباشی ارشادمی شوی...

قال صاحب الزمان المهدی حجة الله علیه السلام:

اِنِ استَرشَدتَ اِرشَدتَ

اگر خواهان رشدباشی ارشادمی شوی... 

اگربخواهی درمی یابی...

قال صاحب الزمان المهدی حجة الله علیه السلام:

اِن طَلَبتَ وَجَدتَ

اگربخواهی درمی یابی...

نادانان و کم خردان شیعه

قال صاحب الزمان المهدی ولی الله علیه السلام:

قد آذانا جهلا الشیعه و حمقاوهم و من دینه جناح البعوضه ارجح منه .

نادانان و کم خردان شیعه وکسانی که پر وبال پشه از دینداری آنان برتر و محکمتر است، ما را آزار می دهند.

احتجاج ،ج2،ص474.

چهل حدیث ازامام زمان علیه السلام-کلیک کنید

ما از اخبار و اوضاع شما کاملا آگاهیم

قال صاحب الزمان المهدی حجة الله علیه السلام:

فانا یحیط علمنا بانبائکم ولایعزب عنا شی من اخبارکم .

ما از اخبار و اوضاع شما کاملا آگاهیم و هیچ یک از آنها بر ما پوشیده نیست.

بحارالانوار ،ج53،ص175/احتجاج.

چهل حدیث ازامام زمان علیه السلام-کلیک کنید

صلوات عظیم

هرکه بعدازنماز صبح

(جمعه وغیرجمعه)

بگوید:

اللهم صل علی محمدوآل محمد وعجل فرجهم

نمیردتاحضرت قائم علی السلام رادریابد

وهرکه صدمرتبه بخواند حق تعالی شصت حاجتش رابرآورد سی  ازحاجات دنیا وسی ازحاجات آخرت

منبع:مفاتیح الجنان

دریافت سایردعاهای کوتاه واثربخش

دعای زمان غیبت

امام ‌صادق علیه السلام فرمودند: «إِنَّ لِلْقَائِمِ غَیْبَةً قَبْلَ أَنْ یَقُومَ»

          برای قائم علیه السلام قبل از آن که قیام کند غیبتی است. إعلام الورى بأعلام الهدى، ص 431.

زُراره می‌پرسد: فدایت شوم اگر به آن دوران رسیدم چه کنم؟

حضرت فرمودند: این دعا را بخوانید:

«اَللَّهُمَّ عَرِّفْنی نَفْسَکَ

خدایا خودت را به من بشناسان

                        فَاِنَّکَ اِنْ لَـمْ تُـعَرِّفْنی نَفْسَکَ، لَمْ اَعْرِفْ نَبِـَّیک 

که اگر خودت را به من نشناسانی پیامبرت را نخواهم شناخت،

اَللّهُمَّ عَرِّفنی رَسوُلَکَ فَاِنَّکَ اِنْ لمَ تُعَرِّفْنی رَسوُلَکَ، لَمْ اَعْرِفْ حُجَتَکَ،

خدایا فرستاده ات را به من بشناسان که اگر او را به من نشناسانی حجتت را نخواهم شناخت

اَللّهُمَّ عَرِّفنی حُجَّتَک فَاِنَّکَ اِنْ لَمْ  تُعَرِّفْنی حُجَّتَکَ ضَلَلْتُ عَن دینی»

خدایا حجتت رابمن بشناسان که اگر حجت خود را به من نشناسانی در دینم گمراه خواهم شد.

غیبت نعمانی، ص 166.

حضرت مهدی علیه السلام چون ظهور کنند می‌فرمایند:

«یَا مَعْشَرَ الْخَلَائِقِ أَلَا وَ مَنْ أَرَادَ أَنْ یَنْظُرَ إِلَى آدَمَ وَ شَیْثٍ فَهَا أَنَا ذَا آدَمُ وَ شَیْثٌ

ألا اى اهل عالم! هرکس می‌خواهد آدم و شیث را ببیند بداند که من همان آدم و شیث هستم

أَلَا وَ مَنْ أَرَادَ أَنْ یَنْظُرَ إِلَى نُوحٍ وَ وَلَدِهِ سَامٍ فَهَا أَنَا ذَا نُوحٌ وَ سَامٌ

هرکس می‌خواهد نوح و پسرش سام را ببیند بداند که من همان نوح و سام می‌باشم،

أَلَا وَ مَنْ أَرَادَ أَنْ یَنْظُرَ إِلَى إِبْرَاهِیمَ وَ إِسْمَاعِیلَ فَهَا أَنَا ذَا إِبْرَاهِیمُ وَ إِسْمَاعِیلُ

هرکس می‌خواهد ابراهیم و اسماعیل را ببیند بداند که من همان ابراهیم و اسماعیل هستم

أَلَا وَ مَنْ أَرَادَ أَنْ یَنْظُرَ إِلَى مُوسَى وَ یُوشَعَ فَهَا أَنَا ذَا مُوسَى وَ یُوشَعُ

هرکس می‌خواهد موسى و یوشع را ببیند بداند که من همان موسى و یوشع هستم،

أَلَا وَ مَنْ أَرَادَ أَنْ یَنْظُرَ إِلَى عِیسَى وَ شَمْعُونَ فَهَا أَنَا ذَا عِیسَى وَ شَمْعُونُ

هرکس می‌خواهد عیسى و شمعون را ببیند بداند که من همان عیسى و شمعون هستم،

أَلَا وَ مَنْ أَرَادَ أَنْ یَنْظُرَ إِلَى مُحَمَّدٍ وَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ«صَلَوَاتُ‌اللَّهِ‌عَلَیْهِمَا» فَهَا أَنَا ذَا مُحَمَّدٌ وَ أَمِیرُ‌الْمُؤْمِنِینَ»

، ، هرکس می‌خواهد محمّد و امیرالمؤمنینرا ببیند بداند که من همان محمّد و على هستم‏.

بحار الأنوار، ج‏53، ص 9.

---

[1] - بحار الأنوار، ج‏53، ص 9.

ناله ی امام صادق علیه السلام از غیبت امام زمان علیه السلام

«سَیِّدِی غَیْبَتُکَ نَفَتْ رُقَادِی

اى آقاى من! غیبت تو خواب از دیدگانم ربوده

وَ ضَیَّقَتْ عَلَیَّ مِهَادِی

و بسترم را بر من تنگ ساخته

وَ ابْتَزَّتْ مِنِّی رَاحَةَ فُؤَادِی

و آسایش قلبم را از من سلب نموده است.

سَیِّدِی غَیْبَتُکَ أَوْصَلَتْ مُصَابِی بِفَجَائِعِ الْأَبَدِ

اى آقاى من! غیبت تو اندوه مرا به فجایع ابدى پیوند داده،

وَ فَقْدُ الْوَاحِدِ بَعْدَ الْوَاحِدِ یُفْنِی الْجَمْعَ وَ الْعَدَدَ

و فقدان یکى پس از دیگرى، جمع و شمار را نابود کرده است،

فَمَا أُحِسُّ بِدَمْعَةٍ تَرْقَى مِنْ عَیْنِی

من دیگر احساس نمى‏کنم اشکى را که از دیدگانم بر گریبانم روان است

وَ أَنِینٍ یَفْتُرُ مِنْ صَدْرِی عَنْ دَوَارِجِ الرَّزَایَا وَ سَوَالِفِ الْبَلَایَا

و ناله‏اى را که از مصائب و بلایاى گذشته از سینه‏ام سر مى‏کشد،

إِلَّا مُثِّلَ بِعَیْنِی عَنْ غَوَابِرِ أَعْظَمِهَا وَ أَفْضَعِهَا وَ بَوَاقِی أَشَدِّهَا وَ أَنْکَرِهَا وَ نَوَائِبَ مَخْلُوطَةٍ بِغَضَبِکَ وَ نَوَازِلَ مَعْجُونَةٍ بِسَخَطِک‏»

جز آنچه را که در برابر دیدگانم مجسّم است و از همه‌ی گرفتاری‌ها بزرگ‌تر و جانگدازتر و سخت‏تر و ناآشناتر است، ناملایماتى که با غضب تو در آمیخته و مصائبى که با خشم تو عجین شده است.

(کمال الدین و تمام النعمة، ج 2، ص 353 )