پادشاه دلهای باورمندان ، علی که درود بی کران خداوند براوباد در رخ نمای زیبایی می‌فرمایند:
اَلحَمدُللهِ المُتِجَلّی لِخَلقِهِ بِخَلقِهِ؛
«همه ی ستایشها وسپاسها خدارا که با آفریده هایش بر آفریدگانش رخ نمود »
نهج البلاغه ، خطبه ی 108 .
«معشوقه یکی است لیک بنهاده به پیش
از بهر نظاره صد هزار آینه پیش
در هر یک از آن آینه‌ها بنموده
بر قدر ثقالت و صفا صورت خویش»
خداوند در نامه ی مهربانی اش به بندگان می‌فرماید: اَینَما تُوَلّوا فَثَمَّ وَجهُ اللهِ؛ «به هر سو که رو کنید، روی خداوند آنجاست» .
پادشاه دلهای باورمندان می‌فرمایند: ما رَأَیتُ شَیئاً اِلاّ وَ رَأَیتُ اللهَ قَبلَهُ وَ بَعدَهُ وَ مَعَهُ وَ فیهِ؛ «به هیچ چیز نگاه نکردم مگر آن که خدا را پیش از آن، پس از آن، همراه آن و درون آن به تماشانشستم» .
به رخ نمای زیبای باباطاهر:
«به دریا بنگرم دریا ته وینم
به صحرا بنگرم صحرا ته وینم
به هر جا بنگرم کوه و در و دشت
نشان از قامت رعنا ته وینم»
ازاین روست که مردانِ شناسا در همه چیز رخ زیبای او را می‌بینند و به او دلدادگی می‌ورزند.
به رخ نمای زیبای سعدی:
«به جهان خرّم از آنم که جهان خرّم از اوست
عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست»
با این نگرش است که مردِشناسا نگاهی زیبابین به هستی پیدا می کند.
به رخ نمای زیبای حافظ شیرازی:
«منم که شهره‌ی شهرم به عشق ورزیدن
منم که دیده نیالوده‌ام به بد دیدن»
