اَللّهُمَّ مَنْ اَوى اِلى مَاْوىً فَاَنْتَ مَاْواىَ
وَ مَنْ لَجَاءَ اِلى مَلْجَاءٍ فَاَنْتَ مَلْجَاْى
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
وَاسْمَعْ نِدائى وَ اَجِبْ دُعائى
وَاجْعَلْ مَآبى عِنْدَکَ وَ مَثْواىَ
وَاحْرُسْنى فى بَلْواىَ مِنِ افْتِتانِ الاِمْتِحانِ
وَ لَمَّةِ الشَّیْطانِ
بِعَظَمَتِکَ الَّتى لا یَشُوبُها وَلَعُ نَفْسٍ بِتَفْتینٍ
وَ لا وارِدُ طَیْفٍ بِتَظْنینِ
وَلا یَلُمُّ بِها فَرَحٌ
حَتّى تَقْلِبَنى اِلَیْکَ بِاِرادَتِکَ غَیْرَ ظَنینٍ
وَلامَظْنُونٍ وَلا مُرابٍ وَ لا مُرْتابٍ
اِنَّکَ اَرْحَمُ الرّاحِمینَ
خدایا هر که جاى گرفت به جایگاهى،پس تویى جایگاه من، و هر که پناه گرفت به پناهگاهى،پس تویى پناهگاه من،خدایا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست،و فریادم را بشنو،و دعایم را اجابت کن،و بازگشتم،و اقامتگاهم را نزد خود قرار ده،و مرا در آزمونم،از ساقطشدن در آزمایش و پیوستن به یارانشیطان پاسم بدار،به حق عظمتت که با آن طمع شخصى به فتنهگرى در نیامیزد،و نه درآید به آن خاطره خوابى با بدگمانى،و نه تماس گیرد با آن شادى بیرون از حد،تا مرا با ارادهات به سوى خود باز مىگردانیظ نه متهم و نه مظنون،نه بدگمان و نه مشکوک به درستى که تو مهربانترین مهربانانى.
سیّد ابن طاووس قنوتهاى ائمه را در کتاب«مهج الدعوات»گرد آورده،چونطولانى بودند،من به همین یک قنوت اکتفا کردم.
