یکی دیگر از مشاهیر شهرستان مبارکه، عارف و شاعر فرزانه، مرحوم حسین مقدس فانی مبارکه ای است. در تذکره القبور درباره وی چنین نوشته شده است : 

«محمد حسین مقدس فانی مبارکه ای فرزند علی محمد عارف ادیب و صوفی شاعر در 1294 متولد و در شب یکشنبه 14 محرم سال 1353 در مولد خود وفات یافته و در قبرستان آنجا مدفون گردید. خدمت جمعی از عرفا و مشایخ رسیده و بطوریکه در مقدمه دیوان مطبوعش نوشته شده بمقام قطبین رسیده، در زهد و تقوی و شعر و ادب معروفست کتب زیر از اوست : 1- آفتاب عرفان (چاپ شده) 2- خورشید حقیقت مطبوع (چاپ شده) 3- شمس حقیقت 4- نور معرفت و غیره»

در دیباچه دیوان قصاید «خورشید طریقت» مرحوم مقدس فانی مبارکه ای، که در سال 1336 هـ . ش. به چاپ رسیده در شرح حال وی چنین آمده است: 

نیت حج

آقای محمد مهدی سلیمانی ( حافظ کل قرآن  کریم ازشهرستان مبارکه) نقل می کند که در مسابقات قرآن شرکت نمودم بعد از اینکه در سطح شهرستان و استان رتبه اول را آوردم خود را برای مرحله نهایی آماده کردم .در روز اختتامیه معلوم شد که رتبه نخست را بدست آوردم  .شروع کردند به اهدای جوایز که بیشتر سکه ، نیم سکه و ربع سکه بود . وقتی که اسم مرا برای گرفتن جایزه خواندند آیة الکرسی را به نیت حج عمره خواندم تا به جایگاه رسیدم .ناگهان شنیدم که هدیه من حج عمره است . عجیب آن بود که بعد از مراسم،مدیر مسابقات به پدرم گفت : خدا می داند تا آن لحظه نیت چنین هدیه ای نداشتم و یکدفعه به ذهنم آمد که جایزه ایشان زیارت خانه خدا باشد .  

حسام بهرامی ازشاعران معاصرشهرستان ومسئول خانه ادبیات شهرستان مبارکه است .

اشعار زیبای ذیل از اوست:

دکتر محمد جواد شریعت طالخونچه در ۱۵ دی ماه سال ۱۳۱۵ خورشیدی در شهر اصفهان به دنیا آمد. پدرش روحانی باسواد و مطلعی بود که طالخونچه مبارکه زادگاه دانشمندبزرگ ایرانی صاحب بن عبادمی زیست

"عبّاس "پدر "صاحب بن عباد"ملقب به "عباد" بدان مرتبه از بزرگی و احترام رسیده بود که مردم او را «شیخ امین» می‌گفتند.

ابوالقاسم اسماعیل بن عبّاد فرزند عباس ملقّب به صاحب و مشهور به صاحب بن عبّاد به سال ۳۲۶ ق. درطالخونچه از توابع شهرستان مبارکه دیده به جهان گشود. 
پدر و اجداد صاحب از بزرگان و سرشناسان اصفهان بوده و مرتبه وزارت داشتند. عبّاس پدر صاحب بدان مرتبه از بزرگی و احترام رسیده بود که مردم او را «شیخ امین» می‌گفتند.

مؤلف تذکره القبور، در شرح حال آن مرحوم، چنین نوشته است :

«حاج سید محمد علی مبارکه ای فرزند آقا سید علی امام جمعه فرزند محمد علی بن موسوی عالم فاضل و واعظ کامل از معاریف اهل منبر اصفهان بلکه از مشاهیر خطباء و گویندگان ایران در ۱۷ ذی حجه الحرام ۱۳۱۶ در مبارکه که از قراء لنجان متولد شده در اصفهان و طهران و خراسان نزد اساتید معروف

به هم زدی دو لبت را  ولی بدون کلام

و خواندم از لب تو واژه ای شبیه سلام

از آنجا که در مجالس تعزیت و محافل شبیه ماتم و مصیبت حضرت خامس آل عبا علیه الآف التحیة و الثناء اشعاری که فیمابین اشباه اهل بیت مکالمه می‏شد غالبا سُست و غیر مربوط و مهمل و مغلوط بود میرزا تقی خان وی [ تاج الشعرا لویی متخلص به شهاب] را مأمورداشته چنین گفت: که دوازده مجلس از آن وقایع را متضمنا بالبدایع و الصنایع بهاسلوبی که خواص بپسندند وعوام نیز بهره‏مند شوند موزون ساز... شهاب آن اشعار راچنان گریه خیز ساخت و بدان‏گونه غم‏انگیز بپرداخت که اگر دل سامع به سختی حجر موسیاست استماعش را اثری است که در همان عصاست...»
(تذکره گنج شایگان، چاپ سنگی،تهران، 1317 هـ . ش، میرزا طاهر دیباچه نگار، ص 246)