استاد بهرام سیّـاره در سال 1323 در شهرضا متولّد شد . در سال 1363 و در سن 40 سالگی سرودن اشعار را به صورت رسمی آغاز نمود.دو دیوان ازایشان درانتشارات سفر صبح و روزنه به چاپ رسیده است و در مدّت کوتاهی پس از انتشار آنها با استقبال علاقمندان مواجه شد و کمیاب گردید.
سبک اشعارش آمیخته ای از اصفهـانی و عراقـی است و خمیر مایۀ کلامش توحید ، عاشقانه زیستن ، آزادگی و بی نیازی است . در سروده هایش از مضمون های ابداعی و تازه به سبک غزل با همۀ ترکیب ها بهره گرفته است ابتکار تازۀ پریش سرودن اشعار فولکلـور است که شدیداً مورد علاقۀ مردم است ، سادگی تعابیر و بیان تضادها و مشکلات مردم سخن او را بر دل مردم که به آنها عشق می ورزد نشانده وازعارف و عامی خود و زندگی رادرشعر او می جویند .اثری جدید از شعرهای محلی و مادری او در دست تهیّه است ، دیوان سوم او نیز با هنر خوشنویسی استاد جعفـری و تذهیبی هنرمنـدانه آمادۀ چاپ است که به زودی با نفیس ترین طرز چاپ و تقدیم هنردوستان می شود.دارای  5 فرزند و افتخارش به خود ساختگی و آرزویش شادی و لبخند مردمی بود که در کنار آنها زندگی می کرد.استاد ” پریش” ساعت هشت صبح روز بیستم مردادماه 91 در 67 سالگی در شهرضا درگذشت و پدرش استاد قاسم سیاره متخلص به “آشفته” که طاقت دوری فرزند را نداشت کمتر از سه ساعت همسفر وی شد و به دیار باقی شتافت پیکر این دو شاعر پرآوازه عصر پنجشنبه با حضور خیل عظیم هنرمندان و مردم شهرضا تشییع و در جوار امامزاده شاهرضا-صحن علما به خاک سپرده شدند.

ازسال 67 با استادپریش آشنا شدم وهمه هفته در محفل ادبی آشفته که مدیریت آن با پدر بزرگوارشان آشفته شهرضایی بود شرکت می کردم .این ارتباط دوستانه ادامه داشت به گونه ای که با دعوت اینجانب درسالهای 73تا76 ایشان تقریبا همه ماهه وگاه هفتگی در محفل ادب دوستان شهرستان مبارکه موسوم به انجمن ادبی استادشهریارشرکت می نمود وشهردار وقت شهرمبارکه جناب آقای حسین جعفری همه هفته وسایل ایاب وذهاب ایشان رافراهم می نمود.

حسین جعفری ،شهردار فرهنگدوست اسبق شهرمبارکه