«الَّذِینَ آمَنُواْ وَ لَمْ یَلْبِسُواْ إِیمَانَهُم بِظُلْمٍ أُوْلَئِکَ لَهُمُ الأَمْنُ».

در حوادث عاشورای 88 در تهران، تعدادی از افراد دستگیر شدند. بعد از چند روز دستگاه های امنیتی گفتند در بین بازداشت شدگان تعدادی افراد بی گناه هم هستند اما تفکیک آنها سخت است و نمی‌ توانیم دقیقا آنها را از بعضی افرادی که در شورش ها نقش داشتند تفکیک کنیم.  از طرف دیگر  ۲۲ بهمن را هم در پیش داریم و اگر  همه را آزاد کنیم، ممکن است در ۲۲ بهمن همین ها آشوب‌ راه بیندازند.

اگر قرار بود در آن برهه نظام با  نگاه «مدیریت بحران» به شکل غربی به این مساله نگاه کند طبیعتا باید همه این افراد بازداشت می ماندند تا 22 بهمن هم تمام شود اما نگاه ولی‌فقیه عادل متفاوت است و همان موقع آقا فرمودند اگر احتمال می‌دهید حتی یکی از اینها هم بی‌گناه است، هر ۱۰۰ نفر باید آزاد شوند!

ایشان گفتند شما حق ندارید حتی یک بی‌گناه را نگه دارید. شاید در نگاه کسی که کارشناس امنیتی باشد بگوید نه! اما نگاه دینی این است: «الَّذِینَ آمَنُواْ وَ لَمْ یَلْبِسُواْ إِیمَانَهُم بِظُلْمٍ أُوْلَئِکَ لَهُمُ الأَمْنُ».