جان منی چه غصه که دربرنبینمت

جان منی چه غصه که دربرنبینمت

تاج منی چه شکوه که برسرنبینمت

یاعلی ای هستی مانام تو

یاعلی ای هستی مانام تو

وی حیات عاشقان ازجام تو

مادیده گشوده ایم وخوا بی ما را

مادیده گشوده ایم وخوا بی ما را

دراوج جمالیم و نقا بی ما را

دریاب همین دمان که این دم چوگذ شت

بسیار بیابی و نیا بی ما را

یاعلی نشناختم آخرتورا

گرچه صد دل باختم آخر تورا

یاعلی نشناختم آخر تورا

برمامگیر گرکه گلی چیده ایم از او

برمامگیر گرکه گلی چیده ایم از او

دستی که خوب وا شده بایدبغل شود

پر زد دلم ،رسیدبه صحرای کربلا

پر زد دلم ،رسیدبه صحرای کربلا

ای کاش این پرنده از آغاز پرنداشت

من ودل

بی سبب نیست که دل هرچه رود در راه است

روزگار از من ودل ،یک دو قدم پیش تر است

چراغ وباد

گرکه در کوران سخنی می گدازی روشنی

ورنه با خامش چراغان  ،بادها رانیست کار

---

گرکه در کوران سخنی می گدازی روشنی

ورنه بافانوس خاموشان ندارد کار ،باد

ای به دنبال رحمت وبرکات

ای به دنبال رحمت وربرکات

ذکر روز وشبت فقط صلوات

اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

دلی که برده ای

به صدبلا که برو... دلبرا کجابرویم؟

دلی که برده ای از ما بیار تابرویم...

درد ودوا

من درد تو و دوای تو می دانم

دردتو:"گناه "و دارویش:" استغفار"

حضرت نبی اکرم(صلى الله علیه وآله وسلم) فرمود:

«أَلا اُخْبِرُکُمْ بِدائِکُمْ وَدَوائِکُمْ؟ دائُکُمُ الذُّنُوبُ، وَ دَوائُکُمُ الْإِسْتِغْفارُ»

شما را آگاه نسازم که درد ودوای شماچیست؟

درد شما :گناهان

و دوای آن استغفار است.

دیدار

 

دیدار روی دوست که آسان نمی دهند

بایدکه آینه شوی آنگه ببینی اش

آینه

دادی به دستم آینه گفتی که: خودببین

دیدم تونیستی ،زدم آئینه بر زمین

خاکسترپروانه

دردا که دل سوخته ام یار ندارد

"خاکستر پروانه خریدار ندارد"

Unknown

از آن روزی که کردم وعده ات گوش

مرا یاد وتو را هر دم فراموش

یاد

عمری آزار...دمی دست درآغوشم کن

"یادکن یکدم ویک عمرفراموشم کن"

پر و پرواز

پر می دهند وفرصت پرواز ... پر زنید

باز است این دریچه بر اهل هنر هنوز

دل ودلبر

ای خوشا هرلحظه در دل یاد دلبر داشتن

وز هرآنچه غیر او یک باره دل برداشتن

ازلطف

ازلطف گروفای تودیدم وگرجفا

القصه خواستی که مکرّر نبینمت

طلا وخاکستر

سنگهای کوچه هم گوهر شدند

ماطلابودیم وخاکستر شدیم

کاش

کاش بعداز چاه ای تنهاعزیز

یوسفت راباز زندانی نبود...

عارف

من آن کاه کش عارفم که به یک دم

اگرسربه بالا برم  کهکشانم

کاروان

سَری کوکه سِری ندارد ز کویش؟

به هرجا دلی می رود کاروانم

بهار

بهارآید ومی رود  سایه ای بخش

چرا  گرد غم  بردل  باغبانم

برگ

به برگ گلی گرنمانم به دلها

کم از بال افتاده درآشیانم

نماز

ظهرشد

آسمان دوباره بازشد...

آفتاب:

                    مستقیم

                                                      موقع نمازشد...

چرا؟

چراکم بگیرم خودم را که هردم

اراده کنم می شود می توانم

تاکی؟

بـی کسی تـاکی؟غریبی تـا به کـی؟
بـوی عشق ونـاشکیبـی تـا به کـی؟

صبر

صبر،زیبــا گـرچـه امّـا بـر تـو نَه …
نــالــه را انـدازه امـّـا بـرتـونَـه …

اشک شیعه

شیـعه بـا اشکش مسـافـر می شود
دل ،سـوار اشـک ، زائــر مـی شـود

قطره ی گم گمگشته

گــریـه کـن تـا بـودنــت معنـا شـود
قطــرة گــم گشتـه ات دریــا شــود

یاد

هرکس که مرایادنمایدیکبار

تاآخرعمرمن به یادش هستم

تنها

کج کرد دوباره راه خود را و رفت

فهمید دلم دوباره تنها مانده است

زینب

  شمشیرتوهیچگه نیفتادبه خاک

بعداز توسپاه کربلا ....زینب بود

صدام

صدام که دام می نهادی همه عمر...

دیدی  که چگونه دام صدام گرفت؟

قرآن

پر زمزمه از خداست قرآن

موسیقی روح ماست قرآن

فاطمه سلام الله علیها

شعشعه ی خدا نبود اگرنبودفاطمه

جلوه ی کبریا نبود اگرنبودفاطمه

شعری برای شعر

درد من درسینه جا می ماند اگرشعری نبود

ناله هایم بی صدا می ماند اگر شعری نبود