قالَ اَبُو عَبْدِاللّه‏ِ علیه‏السلام : 

یا زُرارَةُ! اِنْ اَدْرَکْتَ ذلِکَ الزَّمانَ فَاْلزِمْ هذَا الدُّعآءَ:

 اَللّهُمَّ عَرِّفْنى نَفْسَکَ،

 فَاِنَّکَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنى نَفْسَکَ لَمْ اَعْرِفْ نَبِیَّکَ، 

اَللّهُمَّ عَرِّفْنى رَسُولَکَ 

فَاِنَّکَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنى رَسُولَکَ لَمْ اَعْرِفْ، حُجَّتَکَ، 

اَللّهُمَّ عَرِّفْنى حُجَّتَکَ فَاِنَّکَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنى حُجَّتَکَ ضَلَلْتُ عَنْ دینى. 

امام صادق علیه‏السلام به زُراره فرمود: 

اگر زمان غیبت را درک کردى، این دعا را همیشه داشته باش: 

خدایا، خودت را به من بشناسان، چون اگر خودت را به من نشناسانى، پیامبرت را نخواهم شناخت، 

خدایا رسول خود را به مـن معرّفى کن چون اگر رسول تو را نشناسم، حجّت تو را نخواهم شناخت،

 خدایا حجّت خود را به من معّرفى کن زیرا اگر حجّت تو را نشناسم از دین خود گمراه شده‏ام.

بحار/ج۵۲/ص ۱۴۶