توقف مذاکرات هسته ای همان چیزی است که دشمن  می خواهدتابراساس آن به بهانه ی عدم تمکین بین المللی ،جمهوری اسلامی را دچار اجماعهای جهانی نماید.لذا این طرح فاقد جامع نگری نمایندگان امضا کننده می باشد.
درموضوع هسته ای سه موضوع اساسی محور بررسی می باشد:
1:مذاکره2:توافق3:رفع تحریمها
مخالفت با محور اول یعنی ابراز ناتوانی دیپلماتیک که این ناتوانی با توجه به نقشه دشمن برتقویت اجماع جهانی قابل قبول نیست که  اذعان دشمن بربهره مندی جمهوری اسلامی از انرژی صلح آمیز هسته ای از نتایج خوب توافق کلی اولیه بود
قبل از پرداختن به محورتوافق به محور رفع تحریمها می پردازیم که از آنجایی که ریشه ی تحریمها به دشمنی با جمهوری اسلامی بر می گردد ونه به انرژی هسته ای وبا توجه به اذعان آژانس  و امریکا برصلح امیز بودن فعالیت ایران و بیان فتوای رهبری بارها توسط دشمن  چه رییس جمهور امریکا وچه وزیر امورخارجه آن لذا دلبستگی شدیدغرب به تحریمها و میل به افزایش روزبه روز آن حتی اگر توافقی انجام شود به وفای عهددشمن منجرنخواهد شد واین همان مطلبی است که رهبرمعظم به آن اشاره دارند که چه توافق بشود وچه نشود تحریمها برداشته نخواهدشد
لذا می ماند محور دوم یعنی توافق که با آن مقدمه ی تلاش دشمن بر اجماع جهانی علیه ایران از طرفی مذاکره فی نفسه لازم است وبا توجه به اینکه تحریمها برداشته نخواهد شد توافق به معنای دادن امتیاز های نقد وحال وگرفتن وعده های نسیه وغیر حال هیچگونه کارآمدی رابرای توافق متبادرنمی کند.
لذا چاره چیست؟
چاره در همان صحبت رهبری دراصراربرهمزمانی توافقها ورفع تحریمها وبه قولی انداختن توپ به زمین دشمن است که چون دشمن قصد رفع تحریمها را ندارد محال است به این راحتی آن رابپذیرد ضمن آنکه پذیرش پروتکل الحاقی با خط قرمز رهبری مبنی برعدم اجازه بازرسی از مراکز نظامی عملا به محاق رفته وموجب چالشی عظیم می شود اما به هرحال اصراربرخط قرمزها موجب رسوایی دشمن و باز شدن راه نفس برایران وبازگشت حیله ها به خود دشمن خواهدشد.
فرامرزمیرشکارمبارکه